czwartek, 3 listopada 2011

Pierwsze stulecia naszej ery

 Wiek XVI i XVII był pełen wynalazków ułatwuających liczenie. Oto najciekawsze z nich.
                                     


                                      ZEGAR LICZĄCY 
  Za twórcę pierwszej w historii mechanicznej maszyny do liczenia jest uznawany Wilhelm Schickard , który przez długie lata był zupełnie zapomniany.
   W 1623 skonstruował on na zamówienie Jana Keplera jedną z pierwszych na świecie maszyn liczących, wykonującą dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb całkowitych Maszyna wykorzystywałą udoskonalone pałeczki Nepera, w postaci walców.



            SUWAK LOGARYTMICZNY
Prosty przyrząd ułatwiający obliczenia. Wynaleziony w 1632 roku przez Williama Oughtreda, Suwak logarytmiczny działa na zasadzie dodawania logarytmów poprzez dodawanie różnej długości odcinków zaznaczonych na skali.Suwak logarytmiczny umożliwia mnożenie, dzielenie i wiele innych działań np. logarytmowanie, potęgowanie, pierwiastkowanie. Spełnia rolę tablic trygonometrycznych. Niekiedy posiada dodatkowe znaczniki lub skale pozwalające szybko obliczać powierzchnię koła, ciężar i wytrzymałość prętów.


         SUMATOR ARYTMETYCZNYMechaniczna maszyna licząca która samodzielnie wykonywała operację dziesiątkowania,wynaleziona w latach 1642-1643 przez Blaisa Pascala. Sumator najczęściej przeznaczony był do wykonywania dodawania lub odejmowania, natomiast mnożenie i dzielenie można było dokonywać przez wielokrotne dodawanie lub odejmowanie. Napędzany był ręcznie korbką lub dźwignią W końcowej fazie rozwoju arytmometry dokonywały już automatycznego pierwiastkowania.  


                   PAŁECZKI NAPIERA
 Na początku XVII wieku John Napier  opublikował najpierw swoje dzieło o logarytmach a następnie przedstawił system wspomagający wykonywanie mnożenia, zwany pałeczkami Napiera.
Genialność tego systemu polegała na sprowadzeniu mnożenia do serii dodawań.Napier zapisał pewną wersję tabliczki mnożenia na zbiorze specjalnych pałeczek, czy też raczej prętów o przekroju kwadratowym. Na każdej płaszczyźnie takiego pręta figurował specjalnie pomysłowo zapisany iloczyn danej mnożnej przy mnożeniu przez 1, 2, 3, ..., 9. Chcąc wykonać mnożenie należało wybrać ze zbioru prętów te odpowiadające cyfrom mnożnej, ułożyć je obok siebie na podstawce i odczytać pewne iloczyny cząstkowe, aby je potem dodać do siebie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz